Dinsdag zijn we begonnen met onze eerste 12-uren shift. In de ochtend hebben we de arbeid van een vrouw zelfstandig kunnen opvolgen. Toen de vrouw volledige ontsluiting had heeft Liesa zich steriel aangekleed om de bevalling te doen. Eindelijk! Het was een eerste kindje maar het ging heel snel. Toen Molly de vroedvrouw ging roepen om te komen voor de bevalling kwam ze er maar niet aan! Te laat.. het hoofdje werd al geboren. De bevalling is goed verlopen, maar de vrouw had een scheur. In België is dit geen probleem maar hier bleek dit wel erg te zijn. De vroedvrouwen waren boos op ons omdat er geen vroedvrouw aanwezig was bij de bevalling (het duurt altijd een eeuwigheid voor ze komen). We hebben ons meerdere malen verontschuldigd, terwijl we eigenlijk niets mis hadden gedaan…

In de namiddag was de sfeer weer normaal. Toen we even op de "neonatale" gingen kijken zagen we een prematuurtje liggen die naar adem aan het happen was, dit zag er niet goed uit, maar niemand deed iets.
Toen we terugkwamen na het opvolgen van enkele vrouwen ondervonden we dat het prematuurtje gestorven was. Dit hebben we aan meerdere dokters en vroedvrouwen gezegd maar veel reactie kwam er niet. De baby heeft zo nog 6 uur op de (verwarmde) reanimatietafel gelegen. het kindje was al helemaal grauw en was ijskoud. Dit was voor ons een zwaar moment!

Woensdag zijn wij weer met volle moed aan de stage begonnen. We gingen even dag zeggen tegen de lieve babytjes en werden verwelkomt door het zicht van een dode drieling van 22weken. Weer een domper op onze dag :-(
We volgden nog wat arbeiden op, maar er zijn hier zooooo veel studenten (gynaeco, arts en vroedvrouwen) dat onze bevallingen en zelf de opvolging van de vrouwen worden afgesnoept. De studenten proberen ons van alles bij te leren terwijl we dit alles maar al te goed weten. Hieraan storen we ons enorm! Gelukkig zijn er ook een paar lieve studenten.

Terwijl we (weer) op zoek gingen naar een vrouw om te volgen zagen we een vrouw liggen waarvan we dachten dat de placenta nog geboren moest worden. We gingen kijken en zagen dat dit eigelijk een beentje van een baby was die eruit hing. De vrouw was dus helemaal alleen haar dode babytje op de wereld aan het zetten. Wij zijn dan bij haar gebleven en hebben haar gesteund. Tijdens het persen vroeg de vrouw ons of de haar kindje nog leefde! Wij waren echt geshockeerd dat zij niet op de hoogte was aangezien het duidelijk was dat de baby al enkele weken gestorven was. 

We hebben ook 2 zwaren bevalling gezien met fundusdruk en verschillende vroedvrouwen en gynaecologen die de vrouw tegenhielden en tegen haar riepen. Jammer genoeg zijn ze hier ook niet vies om af en toe eens een mep uit te delen. Daar stonden we weer met onze mond vol tanden. 

Ook hebben we en bevalling kunnen meemaken van een prematuurtje van 26 weken. Het was een mooie bevalling, de vrouw was erg emotioneel en ongerust over haar baby. We waren dan ook super blij dat het meisje het heel goed deed voor haar leeftijd. Wel heeft het uren geduurd voor het kindje opgenomen werd op de neonatale afdeling, dit zou bij ons ondenkbaar zijn. Hier hebben ze nu eenmaal niet dezelfde middelen als in België…

Later op de dag gingen we even kijken in de "salle d'expectantes" of we ons daar konden nuttig maken. We kwamen binnen en er was een vrouw aan het bevallen in de rolstoel. We zijn de in allerijl alles gaan halen om de bevalling te kunnen uitvoeren en om de baby op te vangen. Eind goed, al goed!

Donderdag: Vandaag waren er enorm veel studenten (wel 20 in totaal) en het was een kalme dag waardoor we niet veel hebben kunnen doen. We vinden dit echt jammer aangezien we super gemotiveerd zijn om bij te leren en bevallingen te kunnen doen. We hebben ons vooral nuttig gemaakt in de "salle d'expectants", waar we veel infusen hebben geprikt en harttonen hebben beluisterd. 

Zondag beginnen we met de nacht en hopen we op minder studenten en meer werk! (BEVALLINGEN!!!)
Nu terug een weekendje vrij en hier gaan we volop van genieten want het is hier zalig weer en Marrakech is echt een mooie en leuke stad!

Byebye!
xxx Liesa en Molly

Heya allemaal,

naar het motto "zondag, rustdag" zijn we vandaag op ons appartementje gebleven.

Na het skypen met boyfriends, mama's, papa's en Esther (leerkracht) zijn we van het zonnetje gaan genieten op ons dakterras. Vandaag prachtig weer, volle zon en 20 graden. Wat wil een mens nog meer om te genieten?! Toch eerst zeker wat zonnecrème smeren want de zon geeft hier goe zenne ;-)

Vandaag heb ik gekookt, prei met pasta en kip. Zeker niet gemakkelijk met maar 1 kleine pot en 1 pannetje! 

Tegen 19u zijn we dan vertrokken naar de place Djeema El Fna (hartje medina) voor een lekkere Marokkaanse muntthee.

Vandaag vroeg in ons bedje want morgen gaan we een dagje op uitstap. Wil je weten wat we gaan doen? Lees dan zeker onze blog morgen! 


Tot morgen!
Kus,
Sophie

Hello,

De voorbije dagen zijn we het al wat meer gewoon geworden op stage. Toch hebben we nog vaak onze ogen opengetrokken.
Zo hebben we voor het eerst een reanimatie meegemaakt. Tijdens de arbeid van de vrouw vonden we al enige tijd geen harttonen van de baby. Na aandringen bij vroedvrouwen en gyneacoloog werd de baby dan toch snel ter wereld gebracht. Zoals we al vreesden reageerde de baby niet. In allerijl werd de baby naar de reanimatietafel gebracht waar een vroedvrouw meteen begon met hartmassage. Er was geen bruikbare ballon, noch masker om de baby te beademen. Na enige tijd werd er toch gestart met zuurstof. Een kwartier later was er toch enig teken van leven, ze ademde en de hartslag was beter. Toch bleef de baby slap en had ze geen reflexen. Hierdoor vrezen we voor hersenschade door een tekort aan zuurstof. Heftig!

Toen we toekwamen op de verloskamer lag er een vrouw die net een miskraam had gehad van een 12 weken oude foetus. Liesa en Sophie gingen even kijken of alles ok was met de vrouw en zagen haar 10 cm grote foetus op haar onderbuik liggen. Even schrikken! De vrouw werd een paar uur op de verloskamer gehouden ter observatie. Plots zag Liesa de vrouw op de grond liggen. Ze was flauwgevallen. Liesa heeft meteen hulp geroepen en de vrouw terug op het bed geholpen. De vrouw was Liesa erg dankbaar. Dubbele dikke duim voor Liesa!

Sophie deed haar eerste bevalling. Tijdens het persen kwam de vroedvrouw zeggen dat er een episiotomie (een knip) moest gebeuren. Volgens onze theoretische kennis was dit nog niet nodig. Toen Sophie aangaf dat ze dit niet nodig vond, nam de vroedvrouw de schaar en knipte zelf. De vrouwen krijgen hier geen verdoving en hebben dus vanzelfsprekend enorm veel pijn! Verder is de bevalling goed gelukt. Jeej voor Sophie!

Ook voor Astrid was de eerste bevalling een feit. Uit het niets mocht Astrid de bevalling na een ventouse uitvoeren. Ze had geen bescherming en had niet-steriele handschoenen aan. Dit bleek geen probleem te zijn... Mama en baby stellen het goed. Go go go Astrid!

Deze laatste dagen was het kalm op de verloskamer. Hierdoor hadden we tijd om wat aandacht te schenken aan de baby'tjes. Op de "neonatologie" lag er een baby met spina bifida en hydrocefalie (open ruggetje en waterhoofd). De kinderverzorgster was niet aanwezig en dus hadden de baby's nog steeds geen melk gekregen. Molly heeft dan het heft in eigen handen genomen: de kindjes knuffels en melk gegeven. Moeder (Theresa) Molly!

Bon, genoeg stage-uren voor deze week dus konden we de toerist uithangen. Via Liesa haar handige reisgids hadden we een hele route door de medina uitgestippeld. We begonnen aan de Koutoubia Moskee. Dit is de mooiste moskee van Marrakech. Jammer dat er enkel Moslims binnen mogen. 
Hierna zijn we gaan eten in een typisch Marokkaans restaurant. Als voorgerecht kregen we verschillende plaatselijke slaatjes voorgeschoteld. Van wortel tot paprika tot heerlijke aardappelsalade! Daarna een pastilla van poulet. Vervolgens een tajine van rundsvlees met citroen, een tajine van kip met kaneel en couscous met groenten. Als laatst een bord lekker fruit. Te veel gegeten!

Na het eten zijn we het Djemaa El Fna-plein overgestoken, door het doolhof van de soeks gestapt tot aan het Museum van Marrakech en de Koranschool, Medersa Ibn Youssef. Mooi om te zien maar de de naam museum is misschien wat overroepen. Check zeker de foto's (die nog zullen volgen)!


Tot de volgende!
Kus,

van ons

Salam aleikum,

vandaag vroeg dag! Na het luide gebed vannacht om 5 uur wisten we dat het opstaan niet zo lang meer kon worden uitgesteld. 

Snel douchen en Marokkaans brood met duo-choco eten. Nog even elkaar aanmoedigen om op stage te vertrekken aangezien we gisteren toch wat onder de indruk waren van hoe het hier aan toe gaat. Hierna waren we klaar om te vertrekken met de grand taxi richting ziekenhuis.

Eenmaal aangekomen was het weer even zoeken naar hoe we ons nuttig konden maken. Er lagen veel vrouwen in de "salle des expectantes", maar het was zeer onduidelijk wat er al gedaan was en wat nog moest gebeuren. 
We werden gewaarschuwd, door de meisjes die vorig jaar op buitenlandse stage naar Marokko waren gekomen, dat we onze vrouwen niet alleen mochten laten. Inderdaad: even 2 minuten materiaal gaan halen en de Marokkaanse studenten waren al gaan lopen met onze vrouw! :(

In de namiddag waren de andere studenten weg en konden we dus veel meer doen. Molly heeft dan ook haar eerste Marokkaans kindje ter wereld gebracht, een meisje! Het was toch wel even stressen. Ze hanteren hier dan ook andere handgrepen voor de bevalling dan bij ons in België. Maar eind goed al goed!

Vanmiddag wouden we het Marokkaans ziekenhuiseten gaan uittesten maar dit hebben ze ons afgeraden. Vorige maand werd er in de keuken een resistente bacterie gevonden dus het is niet echt veilig. Gelukkig hadden we koekjes mee. Dus als middageten was het 5 stokjes Mikado per persoon. 

Tegen 17 uur terug naar ons huisje. Honger (!!!) dat we hadden en echt nood aan comfort-food. Dus zijn we een pizzake, frietjes en durum gaan eten. Lekker marokkaans !? :-p


Tot de volgende!

Kus,
Sophie  en Astrid

Vandaag is ons Astrid jarig!
Hip Hip Hoera!!! en 22 dikke kussen !!!!! xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Hallo België!

Vandaag zijn we om 9u30 aan onze eerste stagedag begonnen. Hier doen we alles met de taxi à la New York. 
We kwamen toe in het ziekenhuis en we hebben eerst nog een uurtje rond gelopen om onze documenten van de directeur te verkrijgen (deze waren niet in orde dus moeten we later nog eens teruggaan). 

Omstreeks 10u30, na een korte rondleiding van de hoofdvroedvrouw, mochten we beginnen met onze stage.
Daar stonden we dan met ons vier niet weten wat te doen. We hebben onze moed bijeen geraapt en zijn we aan de vroedvrouwen gaan vragen wat we konden doen. Een duidelijk antwoord kwam er niet… Maar uiteindelijk hebben we kunnen mee volgen met de studenten en assistenten. 

We hebben meteen allerlei dingen gezien die we in België zeker en vast niet gewoon zijn. Maar daar zullen we ons moeten overzetten --> vergelijken is hier zeker niet aan de orde! We hebben vandaag al verontrustende zaken gezien, zoals een dood babytje in de hoek van een tafel gelegd en ook een baby met exencephalie (hersenen die buiten de schedel gevormd zijn tijdens de zwangerschap).

We hebben ook twee bevallingen bijgewoond en geassisteerd. Deze vrouwen waren ons heel dankbaar voor de steun die we hun gaven. We hebben ook juist geboren babytjes kunnen verzorgen. Hier merkten we ook op dat hier geen temperatuur bij de baby's genomen wordt, zo hebben we ondervonden dat er een babytje met 34°C op een tafel lag. Deze hebben we dan lekker ingewikkeld en hierdoor steeg zijn temperatuur.

Al bij al was het een interessante eerste stagedag, wennen zullen wij hier zeker en vast wel moeten doen...

Na een aantal uren stage zijn we de medina in getrokken en hebben op het Jamaa el-Fna plein een tajine gegeten. 
Dan zijn we de soeks ingetrokken waar we pas 3uur later weer uitgeraakt zijn, het is een echt doolhof!
Ook hebben we een paar terrasjes gedaan en muntthee gedronken, het is hier lekker warm en we hebben allemaal al een roze schijn in ons gezicht. 

We wouden in een supermarkt onze inkopen gaan doen, we hebben veel wegbeschrijvingen gekregen maar de supermarkt zelf hebben we helaas niet gevonden. Het is hier druk, tof, gezellig, interessant en we zijn op twee dagen tijd al echte experts geworden in onderhandelen --> blank = rijk..

Nu heeft Astrid lekker gekookt en gaan we aanvallen! Tot binnenkort!

Vele zonnige groetjes, 
Molly & Liesa