Hello,
De voorbije dagen zijn we het al wat meer gewoon geworden op stage. Toch hebben we nog vaak onze ogen opengetrokken.
Zo hebben we voor het eerst een reanimatie meegemaakt. Tijdens de arbeid van de vrouw vonden we al enige tijd geen harttonen van de baby. Na aandringen bij vroedvrouwen en gyneacoloog werd de baby dan toch snel ter wereld gebracht. Zoals we al vreesden reageerde de baby niet. In allerijl werd de baby naar de reanimatietafel gebracht waar een vroedvrouw meteen begon met hartmassage. Er was geen bruikbare ballon, noch masker om de baby te beademen. Na enige tijd werd er toch gestart met zuurstof. Een kwartier later was er toch enig teken van leven, ze ademde en de hartslag was beter. Toch bleef de baby slap en had ze geen reflexen. Hierdoor vrezen we voor hersenschade door een tekort aan zuurstof. Heftig!
Toen we toekwamen op de verloskamer lag er een vrouw die net een miskraam had gehad van een 12 weken oude foetus. Liesa en Sophie gingen even kijken of alles ok was met de vrouw en zagen haar 10 cm grote foetus op haar onderbuik liggen. Even schrikken! De vrouw werd een paar uur op de verloskamer gehouden ter observatie. Plots zag Liesa de vrouw op de grond liggen. Ze was flauwgevallen. Liesa heeft meteen hulp geroepen en de vrouw terug op het bed geholpen. De vrouw was Liesa erg dankbaar. Dubbele dikke duim voor Liesa!
Sophie deed haar eerste bevalling. Tijdens het persen kwam de vroedvrouw zeggen dat er een episiotomie (een knip) moest gebeuren. Volgens onze theoretische kennis was dit nog niet nodig. Toen Sophie aangaf dat ze dit niet nodig vond, nam de vroedvrouw de schaar en knipte zelf. De vrouwen krijgen hier geen verdoving en hebben dus vanzelfsprekend enorm veel pijn! Verder is de bevalling goed gelukt. Jeej voor Sophie!
Ook voor Astrid was de eerste bevalling een feit. Uit het niets mocht Astrid de bevalling na een ventouse uitvoeren. Ze had geen bescherming en had niet-steriele handschoenen aan. Dit bleek geen probleem te zijn... Mama en baby stellen het goed. Go go go Astrid!
Deze laatste dagen was het kalm op de verloskamer. Hierdoor hadden we tijd om wat aandacht te schenken aan de baby'tjes. Op de "neonatologie" lag er een baby met spina bifida en hydrocefalie (open ruggetje en waterhoofd). De kinderverzorgster was niet aanwezig en dus hadden de baby's nog steeds geen melk gekregen. Molly heeft dan het heft in eigen handen genomen: de kindjes knuffels en melk gegeven. Moeder (Theresa) Molly!
Bon, genoeg stage-uren voor deze week dus konden we de toerist uithangen. Via Liesa haar handige reisgids hadden we een hele route door de medina uitgestippeld. We begonnen aan de Koutoubia Moskee. Dit is de mooiste moskee van Marrakech. Jammer dat er enkel Moslims binnen mogen.
Hierna zijn we gaan eten in een typisch Marokkaans restaurant. Als voorgerecht kregen we verschillende plaatselijke slaatjes voorgeschoteld. Van wortel tot paprika tot heerlijke aardappelsalade! Daarna een pastilla van poulet. Vervolgens een tajine van rundsvlees met citroen, een tajine van kip met kaneel en couscous met groenten. Als laatst een bord lekker fruit. Te veel gegeten!
Na het eten zijn we het Djemaa El Fna-plein overgestoken, door het doolhof van de soeks gestapt tot aan het Museum van Marrakech en de Koranschool, Medersa Ibn Youssef. Mooi om te zien maar de de naam museum is misschien wat overroepen. Check zeker de foto's (die nog zullen volgen)!
Tot de volgende!
Kus,
van ons
De voorbije dagen zijn we het al wat meer gewoon geworden op stage. Toch hebben we nog vaak onze ogen opengetrokken.
Zo hebben we voor het eerst een reanimatie meegemaakt. Tijdens de arbeid van de vrouw vonden we al enige tijd geen harttonen van de baby. Na aandringen bij vroedvrouwen en gyneacoloog werd de baby dan toch snel ter wereld gebracht. Zoals we al vreesden reageerde de baby niet. In allerijl werd de baby naar de reanimatietafel gebracht waar een vroedvrouw meteen begon met hartmassage. Er was geen bruikbare ballon, noch masker om de baby te beademen. Na enige tijd werd er toch gestart met zuurstof. Een kwartier later was er toch enig teken van leven, ze ademde en de hartslag was beter. Toch bleef de baby slap en had ze geen reflexen. Hierdoor vrezen we voor hersenschade door een tekort aan zuurstof. Heftig!
Toen we toekwamen op de verloskamer lag er een vrouw die net een miskraam had gehad van een 12 weken oude foetus. Liesa en Sophie gingen even kijken of alles ok was met de vrouw en zagen haar 10 cm grote foetus op haar onderbuik liggen. Even schrikken! De vrouw werd een paar uur op de verloskamer gehouden ter observatie. Plots zag Liesa de vrouw op de grond liggen. Ze was flauwgevallen. Liesa heeft meteen hulp geroepen en de vrouw terug op het bed geholpen. De vrouw was Liesa erg dankbaar. Dubbele dikke duim voor Liesa!
Sophie deed haar eerste bevalling. Tijdens het persen kwam de vroedvrouw zeggen dat er een episiotomie (een knip) moest gebeuren. Volgens onze theoretische kennis was dit nog niet nodig. Toen Sophie aangaf dat ze dit niet nodig vond, nam de vroedvrouw de schaar en knipte zelf. De vrouwen krijgen hier geen verdoving en hebben dus vanzelfsprekend enorm veel pijn! Verder is de bevalling goed gelukt. Jeej voor Sophie!
Ook voor Astrid was de eerste bevalling een feit. Uit het niets mocht Astrid de bevalling na een ventouse uitvoeren. Ze had geen bescherming en had niet-steriele handschoenen aan. Dit bleek geen probleem te zijn... Mama en baby stellen het goed. Go go go Astrid!
Deze laatste dagen was het kalm op de verloskamer. Hierdoor hadden we tijd om wat aandacht te schenken aan de baby'tjes. Op de "neonatologie" lag er een baby met spina bifida en hydrocefalie (open ruggetje en waterhoofd). De kinderverzorgster was niet aanwezig en dus hadden de baby's nog steeds geen melk gekregen. Molly heeft dan het heft in eigen handen genomen: de kindjes knuffels en melk gegeven. Moeder (Theresa) Molly!
Bon, genoeg stage-uren voor deze week dus konden we de toerist uithangen. Via Liesa haar handige reisgids hadden we een hele route door de medina uitgestippeld. We begonnen aan de Koutoubia Moskee. Dit is de mooiste moskee van Marrakech. Jammer dat er enkel Moslims binnen mogen.
Hierna zijn we gaan eten in een typisch Marokkaans restaurant. Als voorgerecht kregen we verschillende plaatselijke slaatjes voorgeschoteld. Van wortel tot paprika tot heerlijke aardappelsalade! Daarna een pastilla van poulet. Vervolgens een tajine van rundsvlees met citroen, een tajine van kip met kaneel en couscous met groenten. Als laatst een bord lekker fruit. Te veel gegeten!
Na het eten zijn we het Djemaa El Fna-plein overgestoken, door het doolhof van de soeks gestapt tot aan het Museum van Marrakech en de Koranschool, Medersa Ibn Youssef. Mooi om te zien maar de de naam museum is misschien wat overroepen. Check zeker de foto's (die nog zullen volgen)!
Tot de volgende!
Kus,
van ons